Μια διαφορετική εξέλιξη του διηγήματος ''Τα χταποδακια''

Ο Παναγιωτάκης , ήρωας του Καραγάτση, στο διήγημα του "Τα χταποδάκια", είναι ο απόκληρος της κοινωνίας, ο περιθωριοποιημένος μέθυσος που κανείς δεν τον αποδέχεται και κανείς δεν τον συμπονά.Εγώ αλλάζω τη στάση των θαμώνων της ταβέρνας και απο αδιάφορους και σκληρούς τους μετατρέπω σε φιλικούς, ανθρώπινους και συμπονετικούς. Γιατί έτσι λέω εγώ οτι πρέπει να είναι οι άνθρωποι

Ηταν γύρω στα μέσα του φλεβάρη όταν ήρθε να με επισκεφθεί στο χωριό ο παιδικός μου φίλος Δημήτρης. Κατά το βραδάκι πήγαμε στο καφενείο του χωριού όπου μαζεύονταν οι περισσότεροι. Η πόρτα έτριζε από το απαλό αεράκι όταν ο σταματημός του ήχου μας έκανε όλους να γυρίσουμε να δούμε.
-Ποιος είναι αυτός; Με ρώτησε ο Δημήτρης
-Ο Παναγιωτάκης του ψιθύρισα 
-Τι έχει πάθει γιατί είναι έτσι;
-Ή έπεσε και χτύπησε ή έφαγε ξύλο 
Ο Παναγιωτάκης μπατέρνοντας αριστερά δεξιά είπε καλησπέρα και έκατσε σε μια καρέκλα φτιάχνοντας το μαντήλι στο κεφάλι του. Αφου το έφτιαξε φώναξε..
-Φέρε μου να φάω χταποδάκια!
-Πάλι είναι σουρομένος.. είπα στον Δημήτρη 
Η νεκρική σιγή στο καφενείο τον έκανε να κοιτάζει σα χαμένος. Κοίταξε προς το μέρος μας και είδε τον Δημήτρη. Έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί και να μας πλησιάσει.
-Κανένας δεν του μιλάει στο χωριό… πρόλαβα να πω στον Δημήτρη 
-Φιλαράκι καινούριος στο χωριό;
Όλοι κοίταξαν τον Δημήτρη
-Ναι… του αποκρίθηκε διστάζοντας
-Παναγιωτάκης… του είπε και άπλωσε το χέρι του συνεχίζοντας τη φράση του…να κεράσω τσιγάρο; 
Ο Δημήτρης με κοίταξε και του έκανα νόημα άμα θέλει να πάρει. Άπλωσε το χέρι του και πήρε. Ο Παναγιωτάκης χαμογέλασε… πρώτη φορά τον έβλεπα να χαμογελά
-Ευχαριστώ… του είπε ο Παναγιωτάκης και πριν προλάβει να συνεχίσει τον έκοψε ο καφετζής…
-Φύγε από εδώ μπεκρούλιακα πάλι ενοχλείς τον κόσμο δεν σου ψήνω τα χταποδάκια…
Ο Παναγιωτάκης με κοίταξε με ένα βλέμμα ελπίδας στα μάτια του, ήξερε πως είχε κάνει κάτι καλό ασχέτως αν του έβαλε τις φωνές ο καφετζής. Ακούμπησε τον αναπτήρα δίπλα στον Δημήτρη και πήγε προς την πόρτα, σταμάτησε και ξαναγύρισε προς εμάς. 
-Δημήτρης…. του φώναξε
Μας ξαναχαμογέλασε σα να έλεγε ευχαριστώ, πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι…. Χαρούμενο μετά από καιρο…..
Άγγελος Μελαχροινός