ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ CERN

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ CERN

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

 Θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα εκείνη τη βροχερή μέρα όταν οι μαθητές της Α’ Λυκείου που είχαν δηλώσει για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα του Cern, συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα πληροφορικής για να γίνει η κλήρωση. Μία από αυτούς ήμουν κι εγώ. Είμαστε γύρω στα τριάντα άτομα, αλλά μόνο δέκα μπορούσαν να κληρωθούν, επειδή οι μαθητές της Β’ Λυκείου προηγούνταν και ήταν αρκετοί. Και προς μεγάλη μου έκπληξη, κληρώθηκα δεύτερη!! Εκείνη την στιγμή, δεν μπορούσα να πιστέψω στην καλή μου τύχη και ότι θα είχα την ευχαρίστηση να γνωρίσω από κοντά τόσα πολλά καινούρια μέρη. Ένιωθα πολύ τυχερή και είχα παραλύσει από την ευτυχία και τον ενθουσιασμό. Παρόλο που εκείνη η μέρα ήταν βροχερή και χλωμή, θα την θυμάμαι πάντα σαν την πιο ηλιόλουστη.

  Οι μήνες πέρασαν αρκετά γρήγορα και έφτασε επιτέλους η μεγάλη μέρα. Στις 29 Μαρτίου, όλοι οι μαθητές ανεβήκαμε στο λεωφορείο που μας πήγε στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Εκείνη ήταν η τρίτη φορά που ταξίδευα με το αεροπλάνο, όμως ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα στο εξωτερικό. Ο πρώτος μας προορισμός ήταν το χιονοδρομικό κέντρο του Chamonix το οποίο βρίσκεται στην Γαλλία. Το Chamonix  ήταν πολύ όμορφο με σπίτια αλλιώτικα, με απαλά χρώματα και με ξύλινες με σκούρο καφετί χρώμα σκεπές. Θύμιζε Χριστούγεννα επειδή ήταν περιτριγυρισμένο από τις Άλπεις, μόνο που ο καιρός ήταν εντελώς ανοιξιάτικος κι έκανε αρκετή ζέστη, ώστε να μην ήταν αναγκαία τα μπουφάν.

  Ο δεύτερος προορισμός μας ήταν το Annecy στην Νοτιοανατολική Γαλλία. Το Annecy ήταν εκθαμβωτικό, φοβερό, πανέμορφο και αυτές οι λέξεις δεν φτάνουν να περιγράψω το πόσο υπέροχο ήταν. Ήταν το πιο θαυμαστό μέρος που είδα ποτέ. Ο ήλιος έδυε και τα εντυπωσιακά κανάλια τα οποία συνέδεαν τις περιοχές ήταν σαν ένας πίνακας ζωγραφικής. Τα σπίτια ήταν βαμμένα με απαλά χρώματα και ήταν πολύ χαριτωμένα έτσι όπως ήταν χτισμένα σαν να αναδύονταν μέσα από το νερό. Τα δρομάκια ήταν πέτρινα και μερικά ήταν απότομα κάτι που μου άρεσε πολύ. Όταν περάσαμε μία από τις γέφυρες, σταμάτησα και κοίταξα τη λίμνη η οποία πρόβαλε στο βάθος, και καθώς το φως του ήλιου που έδυε, την άγγιζε, της έδινε ένα χρυσαφί χρώμα.

Η λίμνη του Annecy άστραφτε και το γρασίδι και τα λουλούδια έσφυζαν από ζωή. Ήταν σαν να βρισκόμασταν σε ένα παραμύθι. Δεν χόρταινα να κοιτάζω και να θαυμάζω αυτό το όμορφο μέρος με το υπέροχο τοπίο και όταν ήρθε η ώρα να πάμε στο ξενοδοχείο, το αίσθημα της μελαγχολίας και της νοσταλγίας ήδη άρχισαν να προβάλουν από μέσα μου.

  Την επόμενη μέρα, πήγαμε στην Ελβετία, στην Γενεύη όπου βρίσκονταν το Cern. Πρώτα μπήκαμε στο πλανητάριο. Είχε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τους πλανήτες με εικονίδια που τα άγγιζες και απεικόνιζαν πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Όσο για το Cern, δεν μπορώ να πω ότι με συγκίνησε ιδιαίτερα. Δεν ενδιαφέρομαι για τις Θετικές Επιστήμες πολύ. Όμως αυτό που μου άρεσε είναι ότι είδα ανθρώπους που αγαπάνε το επάγγελμά τους και με τις πρωτότυπες ιδέες τους πάνε τον κόσμο μπροστά. Πιστεύω πως είναι ένα παράδειγμα για όλους μας πως όταν βρίσκουμε τι μας αρέσει και τι μας παθιάζει, μπορούμε με το μεράκι μας να το απογειώσουμε. Ένιωσα τυχερή που μπόρεσα να δω από κοντά το Cern  και σέβομαι και θαυμάζω τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί.

                                                                                           Κουκνάκου Θεοδώρα, Β3